การสะกดคำ

       การสะกดคำ หมายถึง

             การอ่านโดยนำพยัญชนะต้น สระ วรรณยุกต์ และตัวสะกดมาประสมเป็นคำอ่าน ถือเป็นเครื่องมือการอ่านคำใหม่ ซึ่งต้องให้นักเรียนสังเกตรูปคำพร้อมกับการอ่านการเขียน เมื่อสะกดคำจนจำคำอ่านได้แล้ว ต่อไปก็ไม่ต้องใช้วิธีการสะกดคำนั้น ให้อ่านเป็นคำได้เลย จะทำให้นักเรียนอ่านจับใจความได้และอ่านได้เร็ว

การสะกดคำมีหลายวิธี ได้แก่

๑.สะกดตามรูปคำ

      เช่น กา   สะกดว่า กอ – อา – กา

            คาง สะกดว่า คอ – อา – งอ – คาง

            ค้าง สะกดว่า คอ – อา – งอ – คาง – ไม้โท – ค้าง

                       
                           ดังตัวอย่าง

๒.สะกดโดยสะกดแม่ ก กา ก่อน แล้วจึงสะกดมาตราตัวสะกด

       เช่น คาง สะกดว่า คอ – อา – คา – คา – งอ – คาง

             ค้าง สะกดว่า คอ – อา – คา – คา – งอ – คาง – คาง – โท – ค้าง

                        ดังตัวอย่าง

๓.คำที่มีสระอยู่หน้าพยัญชนะ ให้สะกดพยัญชนะก่อนสระเสมอ

       เช่น เก สะกดว่า  กอ – เอ – เก

             ไป สะกดว่า ปอ – ไอ – ไป

              ดังตัวอย่าง

๔.คำที่เป็นสระลดรูปหรือสระเปลี่ยนรูป อาจสะกดได้ดังนี้

       เช่น กัน  สะกดว่า กอ – อะ – นอ – กัน  

       หรือ กอ – ไม้หันอากาศ – นอ – กัน

             คน  สะกดว่า คอ – โอะ – นอ – คน หรือ คอ – นอ – คน

             แข็ง สะกดว่า ขอ – แอะ – งอ – แข็ง หรือ ขอ – แอะ – ไม้ไต่คู้ – งอ – แข็ง

             เค็ม สะกดว่า คอ – เอะ – มอ – เค็ม หรือ คอ – เอะ – ไม้ไต่คู้ –  มอ – เค็ม

                 ดังตัวอย่าง

๕.คำอักษรควบ อาจสะกดได้ดังนี้

    ๕.๑ สะกดเรียงตัวอักษร มุ่งเพื่อการเขียนให้ถูกต้อง

       เช่น กลอง สะกดว่า กอ – ลอ – ออ – งอ – กลอง

             พราง สะกดว่า พอ – รอ – อา – งอ – พราง

             กวาง สะกดว่า กอ – วอ – อา – งอ – กวาง
     ๕.๒ สะกดตัวควบพร้อมกัน มุ่งเพื่อออกเสียงคำควบกล้ำให้ชัด

       เช่น กลอง สะกดว่า กลอ – ออ – งอ – กลอง

             พราง สะกดว่า พรอ – อา – งอ – พราง

             กวาง สะกดว่า กวอ – อา – งอ – กวาง

๖.คำอักษรนำ อาจสะกดได้ดังนี้

    ๖.๑ สะกดเรียงตัวอักษร มุ่งเพื่อการเขียนให้ถูกต้อง

        เช่น อยาก สะกดว่า ออ – ยอ – อา – กอ – อยาก

              หนา   สะกดว่า หอ – นอ – อา – หนา

              สนาม สะกดว่า สอ – นอ – อา – มอ – สนาม

     ๖.๒ อ่านอักษรนำแล้วจึงสะกด มุ่งเพื่อออกเสียงคำให้ถูกต้อง 

         เช่น อยาก สะกดว่า หยอ – อา – กอ – อยาก

               หนา   สะกดว่า หนอ – อา – หนา

               สนาม สะกดว่า สะหนอ – อา – มอ – สนาม

                   ดังตัวอย่าง

๗.คำที่ตัวสะกดไม่ตรงตามมาตราตัวสะกด คำที่มีตัวการันต์ ให้ใช้หลักสังเกตรูปคำ รู้ความหมายของคำและจำคำให้ได้โดยอ่านและเขียนอยู่เสมอ เช่น เหตุ จันทร์

ข้อสังเกต

     ๑.การสะกดคำ อาจสอนได้หลายวิธี ครูควรเลือกวิธีใดวิธีหนึ่งที่เห็นว่าเหมาะสม และใช้วิธีเดียวตลอดการสอน เพื่อมิให้นักเรียนสับสน
     ๒.การสอนแจกลูกและสะกดคำแต่ละครั้ง ไม่ควรใช้เวลานานเกินไป นักเรียนจะเหนื่อยและเบื่อหน่ายได้ ครูควรสอนควบคู่กับการสอนอ่านเป็นคำ เป็นประโยค เพื่อให้นักเรียนสนุกขึ้นเพราะได้เรียนคำที่มีความหมาย
     ๓.เมื่อนักเรียนมีพัฒนาการด้านการอ่านมากขึ้น ควรลดการอ่านแบบแจกลูกลง คงไว้แต่เพียงการอ่านสะกดคำเท่านั้น เพื่อมิให้เขียนหนังสือผิด และควรเลิกอ่านสะกดคำเมื่อนักเรียนอ่านเป็นคำได้เองแล้ว